آیات_مهدوی
?موضوع: امامت
?وَإِذِ ابْتَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ ۖ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ۖ قَالَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي ۖ قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ.
??معنی: و (به یاد آر) هنگامی که خدا ابراهیم را به اموری امتحان فرمود و او همه را به جای آورد، خدا به او گفت: من تو را به پیشوایی خلق برگزینم، ابراهیم عرض کرد: به فرزندان من چه؟ فرمود: (اگر شایسته باشند میدهم)، زیرا عهد من به مردم ستمکار نخواهد رسید.(سوره بقره/ آیه124)
?نکته: در مورد حضرت ابراهیم (ع) که خداوند بعد از گرفتن امتحان های بزرگ، ایشان را پیشوای مردم قرار داد و از فرزندانشان(حضرت مهـدی (عج)) برای ادامه دیــن اسلام برگزیدند نه از ستمکـاران…
?پیام ها:
1⃣ امامت، مقامی رفیع و از مناصب الهی است. امام باید حتما از طرف خداوند منصوب شود.(انِّی جاعِلُکَ)
2⃣ امامت، عهد الهی است و همیشه باید این عهد میان خدا و مردم باشد.(عَهدِی)
3⃣ منشأ امامت وراثت نیست، لیاقت است که با پیروزی در امتحانات الهی ثابت میشود.(فَاَتَمَّهُنَّ)
4⃣ ستمکاران، شایسته و سزاوار امامت و رهبری نیستند.(لا یَنالُ عَهدِی الظَّالِمین)
? منبع: کتاب تفسیر آیات مهدوی، مجتبی کلباسی
آخرین نظرات