یگانه بانوی دلها

امام علی (ع) فرمودند : هرگاه کسی به نماز می ایستد ، شیطان حسودانه به او مینگرد ،

بخاطر آنکه می بیند رحمت خدا او را فراگرفته است. (بحارالانوار جلد 82 صفحه 207 )

باید زمانی هم از این همه هیاهو و تکاپوی مادی، آسوده شد و جان را به نسیمی آسمانی نوازش کرد.

و نماز، سکوی پرواز روحمان به سوی خداست و نردبان عروج‏مان تا آسمانِ او.

روح ما به رنگ خداست و همیشه می‏خواهد به سوی خدا پرواز کند.

خدای من!

از تو نمازی عاشقانه می‏خواهم؛ نمازی که تنها تو در آن حاضر باشی و فقط عطر تو را در آن حس کنم

در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد حالتی رفت که محراب به فریاد آمد

نماز، یاد خداست و یاد خدا آرام‏بخش دل‏ها

حجم روح انسان، بزرگ‏تر از آن است که به دنیا آرام گیرد و

دنیا، کوچک‏تر از آن است که روح بی‏نهایت‏طلب آدمی را پاسخ گوید.

معشوق، همه وجود عاشق را از دل و جان می‏خرد، و این سودای خوش عاقبت، در نماز به انجام می‏رسد.

در نماز، هم از نیاز عاشق سخن می‏رود و هم از ناز معشوق، هم از احتیاج این و هم از اشتیاق او.

دلتنگم

دلتنگ روزهایی که هیچ وقت ندیدم

روزهایی که هیچ وقت نبودند

روزهایی که خواب هایش بلند بود و

دیوارهایش کوتاه

فاصله بود …

اما نزدیک …

خسته ام

می خواهم به ثانیه های پر لبخند نزدیک شوم

و به گریه های بیصدا

می خواهم به روزهای آرام برگردم

بی درد

بی درد

بی درد . . .