یگانه بانوی دلها

رمضان آمد وصدلطف نمودش مارا

رمضان آمد وزيبا بنمود اين دنيارا

روزاول بود و دل در دل نبود

راهيه دلدار ودلداري شديم

روز دوم آمد ودلها دگرآرام نيست

كم كمَك روز ازنيمه بگذشت

وآمد عصرروز دومش

روز دوم به چه روز دومي

ماه روزهاي مبارك شداين روز

صف به صف آماده بوديم

پشت درهاي حياط خانه اش

تابيايد اذن نصاحب خانه اش

صاحب خانه نگو ماه بگو

ماه نو كم دارد پيش زيبايي او

صاحب خانه نگو ياربگو

دل بگو ودلدار بگو

راست گويند هركه او راببيند

ديگرآرام وقرارش نماند.

هركه دلارام ديد ازدلش آرام رفت

باز نيابدخلاص هركه دراين دام رفت.

آرام از کنارت می گذرد ، بی صدا …بدون جلب توجه…

سیاهی رنگ اوست و بو نداشتن ویژگی او..صورتش نمیبینی،اما در مقابل اویی.

اوست که با سکوت، با تو حرف میزند و به تو می آموزد…..اگر اهلش باشی.

در اوج کرامت هست و تندیس متانت..

نزدیک،اما دور از دسترس…بی عشوه ولی دلربا…اوست معلم وقار در قله ی بی نیازی..

هر خارو خسی عاشقش نمی شود و زیباییش را هر دلی لمس نمیکند…

او پیش از انتخاب شدن انتخاب میکند و پیش از معشوق شدن عاشق میشود…

با زیرکی گوی عقل را از کنار دیو هوس می رباید….

او همان دختر عفیف و در پس پرده ی حجاب است…

آری او دختری است شبیه به خدا…

دختری که در پس پرده ی حجاب مخفی میشود شاید در زمین گمنام باشد، اما مطمئنم در آسمان مشهور است..آری در یک کلام او در زمین گمنام است و در آسمان مشهور.

دلش یه دونه از اون کفش های پاشنه بلند میخواست.از بس باباش براش کفش اسپورت خریده بود خسته شده بود. هوس پوشیدن یه کفش پاشنه بلند همه ی فکر و ذکرش رو به خودش مشغول کرده بود،کم کم داشت عقده ای میشد که بالاخره بابا راضی شد براش کفش پاشنه بلند بخره!

بابا پول زیادی هم بابت اون کفش پاشنه بلند داد و اون رو برای دخترش خرید،حالا دیگه دختر میخواست از خوشحالی بال در بیاره!

اما همه این خوشحالی ها کمتر از یه هفته طول کشید..حالا اون همه خوشحالیش تبدیل شد به ناراحتی .آخه دختر نمیتونست اون کفش رو بپوشه!باهاش راحت نبود،نمیتونست راحت راه بره!

خلاصه کفشی که دختر ماه ها حسرت پوشیدنش رو به دل داشت و پول زیادی بابت خریدنش پرداخت شده بود انقدر تو جاکفشی موند که پوسید و بعد دور انداخته شد!!!

این ماجرایی رو که براتون تعریف کردم فقط یه مثال بود…حالا یه سوال دارم؟

آیا یه پوشش ساده شما رو زیباتر و باوقار تر نشون میده یا پوششی که پر از زرق و برق باشه و مدام جلب توجه کنه و مجبور باشی برای پوشیدنش به خودت سختی بدی شما رو زیباتر نشون میده؟

زیبایی یک پوشش ساده ، در باطنش نهفته است اما زیبایی پوششی که ساده نیست، در ظاهرشه و زشتی اش به اینه که  وقار و سنگینی ات رو ازت میگیره.

پ.ن: وقار و سنگینی همون راز نهفته ی پوشش ساده است!