یگانه بانوی دلها

حضرت خديجه (سلام الله علیها) سه سال قبل از هجرت بيمار شد . پيغمبر (صلوات الله علیه و آله) به عيادت وى رفت و فرمود : اى خديجه ، «اما علمت ان الله قد زوجنى معك فى الجنه » ; آيا مى دانى كه خداوند تو را دربهشت نيز همسرم ساخته است ؟ ! آنگاه از خديجه دل جويى و تفقد كرد ; او را وعده بهشت داد ودرجات عالى بهشت را به شكرانه خدمات او توصيف فرمود . چون بيمارى حضرت خدیجه سلام الله علیها شدت يافت ، عرض كرد : يا رسول الله ! چندوصيت دارم : من در حق تو كوتاهى كردم ، مرا عفو كن . پيامبر (صلوات الله علیه و آله) فرمود : هرگز از تو تقصيرى نديدم و نهايت تلاش خود را به كار بردى . در خانه ام بسيار خسته شدى و اموالت را درراه خدا مصرف كردى . عرض كرد : يا رسول الله ! وصيت دوم من اين است كه مواظب اين دختر باشيد . و به فاطمه زهرا (سلام الله علیها) اشاره كرد . چون او بعد ازمن يتيم و غريب خواهد شد . پس مبادا كسى از زنان قريش به اوآزار برساند . مبادا كسى به صورتش سيلى بزند . مبادا كسى بر اوفرياد بكشد . مبادا كسى با او برخورد غير ملايم و زننده اى داشته باشد . اما وصيت سوم را شرم مى كنم برايت بگويم . آن را به فاطمه عرض مى كنم تا او برايت بازگو كند . سپس فاطمه را فراخواند و به وى فرمود : «نور چشمم ! به پدرت رسول الله بگو :مادرم مى گويد : من از قبر در هراسم ; از تو مى خواهم مرا درلباسى كه هنگام نزول وحى به تن داشتى ، كفن كنى .» پس فاطمه زهرا (سلام الله علیها) از اتاق بيرون آمد و مطلب را به پيامبر(صلوات الله علیه و آله) عرض كرد . پيامبر اكرم (صلوات الله علیه و آله) آن پيراهن را براى خديجه فرستاد و او بسيار خوشحال شد . هنگام وفات حضرت خديجه ، پيامبراكرم (صلوات الله علیه و آله) غسل و كفن وى را به عهده گرفت . ناگهان جبرئيل درحالى كه كفن از بهشت همراه داشت ، نازل شد و عرض كرد : يا رسول الله ، خداوند به تو سلام مى رساند و مى فرمايد : «ايشان اموالش را در راه ما صرف كرد و ما سزاوارتريم كه كفنش را به عهده بگيريم .»

وفات خديجه (سلام الله علیها)
خديجه در سن 65 سالگى در ماه رمضان سال دهم بعثت در خارج ازشعب ابوطالب جان به جان آفرين تسليم كرد . پيغمبر خدا (صلوات الله علیه و آله)شخصا خديجه را غسل داد ، حنوط كرد و با همان پارچه اى كه جبرئيل از طرف خداوند عزوجل براى خديجه آورده بود ، كفن كرد . رسول خدا (صلوات الله علیه و آله) شخصا درون قبر رفت ، سپس خديجه را در خاك نهاد وآنگاه سنگ لحد را در جاى خويش استوار ساخت . او بر خديجه اشك مى ريخت ، دعا مى كرد و برايش آمرزش مى طلبيد . آرامگاه خديجه درگورستان مكه در «حجون » واقع است .
رحلت خديجه براى پيغمبر (صلوات الله علیه و آله) مصيبتى بزرگ بود ; زيرا خديجه ياور پيغمبر خدا (صلوات الله علیه و آله) بود و به احترام او بسيارى به حضرت محمد(صلوات الله علیه و آله) احترام مى گذاشتند و از آزار وى خوددارى مى كردند .

ای وجودت كلبه مهر و وفا
دیدگانت پر ز نور مصطفی

ای چراغ وادی نام آوران
ای كلامت آیه لبهایمان

نكهتی كز كوی خوبان آمدی
شاهدی وز سوی جانان آمدی

چشمه جوشان پاكیها تویی
بحرعلم و درّ بی‌همتا تویی

واژه سرگردان اندر وصف تو
بین قلم لرزان شده در لطف تو

دل به مكتب خانه حق داده‌ای
باده مهر و كرم نوشیده‌ای

رهرو صاحبدلانی بی‌گمان
می‌رویم راه تو را در هر زمان

قصه‌های آشنایت بازگو
مهربان با من هزاران رازگو

مرغ دل باردگر نالان شده
عقل ما در عشق تو حیران شده

نی زبان را گفتن وصفت بود
نی قلم را قُدرت قَدرت بود

ساقی لب تشنگان دانشی
در غیابت هم جهان در خامشی

مابسان عاشقی بی سوت و كور
این تویی آن كلبه عشق و سرور

عذر “میرا” در قصور واژه‌ها
تو پذیر و عفومان كن دلربا

جان فدای مهر و ایثار تو باد
می‌كنیم بهرت دعا هردم توشاد

سید محمد علی میرجلالی