طلبه که باشی
اصلا همه چیز رنگ و بوی دیگری دارد
• راستے…!دردهایمکو؟
• چرامنبیخیالشدهام؟
• نکندبےهوشم؟
• نکندخوابم؟
•مثلآبخوردنچندینهزار
مسلمانراکشتندومافقطآنرا
مخابرهکردیم…
• قلبچندنفرمانبہدردآمد؟
•چندشبخوابازچشمانمان
گریخت؟
••آیامستزندگےنیستیم؟
••خدایا،توهوشیارمانکن
••تومرابیـدارکن…?!’
″قسمتےازوصیتنامہ
شهیدعباسدانشگر″
در این آخرین مکالمه وقتی بابک تماس گرفت من از تهران داشتم برمیگشتم رشت که به مشهد بروم. بابک تا شنید من میخواهم مشهد بروم گفت آقا جان قول بده من را دعا کنید. من گفتم: پسرم، عزیزم، قربان صدایت بشوم تو باید من را دعا کنی، گفت نه آقا جان قول بده، هردو از هم التماس دعا داشتیم و این شد آخرین حرفهای بین من و بابک بود. نکته جالب اینجاست که بابک همان روز از من خواست که از دوستان شهیدم بخواهم شفاعتش را بکنند و این اتفاق یک جور عجیبی افتاد و بعد از شهادتش من اصلا خبر نداشتم که مزارش را کجا در نظر گرفتهاند اما وقتی که برای تشییع او رفتیم دیدم که خانه جدید بابک درست کنار بچههای عملیات کربلای دو و کربلای پنج است که همگی دوستان و همرزمان من بودند و در جبهه شهید شدند. دیدم بابک با دوستان من همجوار شده است. همان موقع به پسرم گفتم بابک جان، بابک زیبای من دیدی خدا خودش تو را به خواستهات رساند، خودش آرزویت را برآورده کرد؛ تو باعث افتخار من شدی پسرم.
Recent photos
 |  |
آخرین نظرات